QB Profi
Bochemit BS 52
Bluestop M
Forte Profi
Crackstop M
Antiflash
E-shop

Szkodniki drewna

Szkodniki drewna mogą stanowić zagrożenie dla statyki budynku lub rozłożyć pierwotnie piękną komodę na zwykłe cząstki pyłu. Gatunków tych szkodników jest bardzo dużo, rozwijają się w różnych warunkach, ale mogą się nawzajem uzupełniać i w tej niepożądanej symbiozie powodować nieodwracalne szkody. Głównymi grupami biologicznych szkodników są niszczące drewno owady i niszczące drewno grzyby. Do nich ponadto zaliczają się też pleśni. Atakują powierzchnię drewna i są wejściową bramą do grzybów niszczących drewno. Podczas gdy w przyrodzie czynniki te odgrywają ważną rolę w rozkładzie starych, osłabionych lub martwych drzew, wspierając w ten sposób naturalny cykl życia, z pewnością w domach przeznaczonych dla ludzi nie mają racji bytu.

Uszkodzenie drewna przez owady może już wystąpić w sytuacji, gdy wilgotność drewna przekroczy 10% w temperaturze nad 10 ° C, więc nawet bardzo wysuszone drewno jest zagrożone. Ryzyko zaatakowania drewna przez grzyby występuje, gdy wilgotność drewna (nawet chwilowo) przekracza 20%. Ponadto, gdy drewno jest w stałym kontakcie z ziemią lub wodą, lub jest osadzone w otwartym terenie, w jego pęknięciach i spoinach mogą gromadzić się osady brudu i przez szczeliny mogą przenikać owady lub zarodniki grzybów i pleśni. Optymalna temperatura dla rozwoju grzybów wynosi 22-25 ° C. Ryzyko wystąpienia pleśni w drewnie występuje, gdy wilgotność powierzchni drewna jest większa niż 25%.

Owady niszczące drewno mogą znacząco uszkodzić kratownice i inne drewniane konstrukcje budowli.

01. Kornik
Najbardziej znany przedstawiciel owadów niszczących drewno w naszych warunkach klimatycznych. Istnieje wiele gatunków tego szkodnika. Atakuje głównie drewno drzew iglastych i liściastych, zwłaszcza w zimniejszych i wilgotniejszych miejscach (w drewnie o wilgotności poniżej 10% kornik się już nie rozwija). Drewno traci swoją trwałość i rozpada się. Zniszczenie drewna powodują jego larwy, które tworzą korytarze w wewnętrznej strukturze, a tym samym zmniejszają mechaniczną funkcję elementów. Larwy korników zwykle nie niszczą zewnętrznej warstwy drewna, stąd atak szkodnika jest przez długi czas niezauważalny. Dorosły, wykluty osobnik opuszcza drewno z otworów o średnicy 0,5 - 2 mm, czemu towarzyszy spadający proszek powstały w wyniku pożerania włókien, tak zwana miazga.

02. Chrząszcz
Najczęstszym niszczycielem drewna jest chrząszcz, chrząszcz longhorn i biegacz fioletowy. Chrząszcze uwielbiają ciepło, optymalne dla nich warunki znajdują się na strychach w wiązarach dachowych, co powoduje największe uszkodzenia drewna iglastego. Cykl rozwoju chrząszcza trwa od 3 do 6 lat, czasem ponad 10 lat. Dorosłe larwy tworzą długie korytarze o owalnym przekroju poprzecznym, które są nieregularnie uszczelnione miazgą drewna, którą larwy tworzą podczas jego pożerania. Po wykluciu dorosłe osobniki wychodzą na powierzchnię drewna przez otwór wylotowy, pozostawiając sproszkowaną masę drzewną. Otwory wylotowe chrząszczy longhornów są owalne w rozmiarze od 4 do 10 mm.

03. Lyctus spp.
Został przywieziony do Europy wraz z importem niektórych gatunków drewna. Oprócz lasów tropikalnych atakuje również biel dębu. Drewno iglaste jest zwykle odporne na działalność tego chrząszcza. W naszym kraju jest znany głównie miazgowiec parkietowiec i podobny, tylko trochę większy, drzeworadek dębowy. Larwy tego szkodnika mogą również rozwijać się w pomieszczeniu z centralnym ogrzewaniem, w którym nie ma warunków do rozwoju innych chrząszczy lub kornika. Ten chrząszcz uszkadza głównie meble, obkłady, parkiet. W końcowym etapie drewno jest praktycznie przekształcane w pył drzewny.

04. Uroceus gigas
Szuka świeżego drewna (jodła, sosna, świerk i modrzew). Jednak jego larwy mogą się rozwinąć w dorosłego osobnika w ciągu dwu lub więcej lat także w wbudowanym drewnie. Dorosłe osobniki można później znaleźć na przykład w deskach podłogowych, paletach i w innych miejscach. Łatwo jest je przeoczyć, kiedy atakują ze słabszą intensywnością, więc szkody mogą być widoczne dopiero po kilku latach od wylęgnięcia się owada.

Istnieje kilka grup grzybów niszczących drewno. 
Grzybnia niszczących drewno grzybów przenika do wnętrza drewna, ale rozprzestrzenia się również na jego powierzchni, dzięki czemu grzyb nie tylko się rozszerza, ale także rozmnaża.

Powierzchnia grzybni może mieć postać powłoki z waty, cienkich pasm lub powłoki błoniastej. Jeśli warunki są odpowiednie (optymalna temperatura dla rozwoju grzybów wynosi 22-25 ° C), grzybnia rośnie szybko i może tworzyć owocniki. W nich powstają zarodniki, którymi grzyby się rozmnażają. Zarodniki łatwo rozprzestrzeniają się w powietrzu i nie można ich rozpoznać w żaden inny sposób niż pod mikroskopem. Grzyby atakują drewno przechowywane, przetwarzane czy wbudowane i rozkładają jego komórki. Drewno traci wtedy swoją siłę i pęka. Aby grzyby niszczące drewno mogły się zaczepić i rosnąć, potrzebują głównie wilgoci z drewna, odpowiedniej temperatury i objętości powietrza w drewnie. Jednocześnie potrzebują bardziej kwaśnego środowiska.

Najbardziej szkodliwy jest grzyb o łacińskiej nazwie Serpula lacrymans. Najczęściej spotykają go chałupnicy, ale jego obecność można odkryć we wszystkich wilgotnych pomieszczeniach. Grzyb ten rozkłada drewno drzew iglastych i liściastych. Rośnie w temperaturach od 3 do 26 ° C i od wilgotności drewna 18 - 20%. Grzyb rozprzestrzenia się bardzo szybko. Jego tempo wzrostu wynosi do 10 mm dziennie. Lubi się rozprzestrzeniać w piwnicach, pod podłogami, ale także w więźbach dachowych. Dosłownie osiedli się w twoim domu, a ty nawet tego nie zauważysz. Grzyb nosi też nazwę „zarazy zardzewiałej”. Ma brązowawy kolor, rozprzestrzenia się rdzawymi zarodnikami. Początkowo tworzy na mokrych ścianach pajęczynową powłokę przypominającą pleśń. Te biało-szare powłoki rozszerzają się w nieregularne owale brązowo-czerwonego koloru, owocniki z białym obramowaniem, które z czasem stają się szare lub żółte i mogą osiągnąć średnicę 25-30 cm. Przypominają wyglądem grzyb polyporus , a ich wysokość może wynosić do 3 cm.

Grzyby barwiące drewno
Z reguły atakują one świeże drewno, kłody, kiedy to głęboko wnikają do wewnątrz, powodując niepożądane zmiany koloru. Chociaż grzyby barwiące drewno nie zmniejszają jego wytrzymałości, mogą ukrywać inne, bardziej niebezpieczne gatunki grzybów. Grzyby barwiące drewno zużywają znaczną część zapasów substancji immunologicznych wytworzonych przez drzewo. Zmniejsza to naturalną odporność drewna na dalsze ataki owadów lub grzybów niszczących drewno.

Rośnie przede wszystkim na powierzchni drewna, początkowo jako izolowana kolonia, która rozprzestrzenia się i łączy się po pewnym czasie.

W zależności od gatunku grzyby mogą wyglądać na przykład jako zielone okrągłe wysepki, czarne maleńkie kropki, białe kępki bawełny itp. Tutaj, oprócz estetycznej degradacji drewna, bierze się również pod uwagę zdrowotny aspekt ludzkiego kontaktu z pleśniami. Przy kontakcie z drewnem zaatakowanym przede wszystkim za pośrednictwem zarodników pleśni przenoszonych przez powietrze mogą się rozwinąć lub pogorszyć alergie lub astma.

© ARSYLINE 2024
Ostrzeżenie
Zamknąć